باغ دماوند در روستای احمدآباد از توابع شهرستان دماوند در شرق تهران در منطقهای زیبا و خوش آب وهوا و نسبتاً سرد، در دامنۀ کوههای البرز قراردارد، باغ-ویلایی به مساحت تقریبی ۸۰۰۰ مترمربع است. این باغ در گذشته وسعت بیشتری داشته ولی بعدها بخشی از آن جدا شده و به شخص دیگری واگذار شده است. کار بازسازی این باغ در پاییز ۱۳۸۹ به دفتر فیروز فیروز و همکاران سپرده شد و در پاییز ۱۳۹۱ خاتمه یافت.
هدف از مرمت این بنا حفظ عناصر باارزش موجود، منطبق بر الگوی پیشینه خود بوده است. .بنایی دو طبقه با پی سنگی و جرزهایی از خشت و گل و تیرهای چوبی که با کاهگل اندود شده و رویه ی نهایی آن نیز از گچ می باشد. پوشش اکثر فضاها نیز طاق ضربی با تیرچوبی بود. خرپایی از جنس چوب تبریزی با روکشی حلبی نیز سقف نهایی ساختمان را تشکیل می دهد. قرینه کردن ایوان های شرقی و غربی، هم راستا کردن ضلع جنوبی ساختمان، متعادل کردن ارتفاع پلکان سنگی و از طرفی، حفظ جرز دیوارها، جزئیات ستونهای گچی ایوان، پلکان سنگی و جانمایی درست فضاها از جمله نکات قابل توجه برای طراح بوده است.
بر اساس روابط دید و منظر و بسته به کارکرد فضا، طرح کاشت در اطراف ساختمانها متفاوت است: با توجه به محل قرارگیری ساختمان اصلی، که برخلاف هندسۀ شناختهشدۀ باغ ایرانی در مرکز و در امتداد محور اصلی قرار ندارد، در کرت روبروی این ساختمان گیاهان کوتاهتر، درختچهها، گلها و گياهان پوششی کاشته ميشوند تا ديد اصلي ايوان باز بماند. در عين حال درخت چنار قديم و رديف درختهای تبريزي کنار استخر با ايجاد تمرکز و حريم، در شکل دادن به این محدوده از باغ به عنوان یک فضای واحد تأثیرگذار هستند. به همین ترتیب در محوطه روبروی ساختمان فرعی و گلخانه، کرتهای کوچک صیفیجات و سبزيها ایجاد شده، و در اطراف ساختمان سرایداری از درختچههای خرزهره برای کاهش دید به فضاهای خصوصی باغ استفاده شده است. يکي ديگر از مباني طراحي کاشت در باغ دماوند نیز، رنگآميزي باغ و توجه به چهارفصل بودن باغ ايراني است. انتخاب و کاشت درختان و گلها با توجه به رنگ شکوفهها، فصل گلدهی، میوهها، رنگِ خزان، و برگریز یا همیشهسبز بودن آنها صورت گرفتهاست.
در باغ دماوند استفاده از درختان سرو در محور اصلي، و توجه خاص به درختان قديمي به عنوان نشانههاي ارزشمند موجود، بازتابي از احترام به باورهاي ايراني دربارة درخت و گياه است. درخت چنار زيبايي که در محور ديد اصلي باغ قرار گرفته، و دو درخت تنومند گردو، که دو انتهاي محور فرعي را مشخص ميکنند، از جمله درختان نشانهاي در باغ هستند. باغ ايراني باغ ميوه است. درختان ميوه مثل سيب، گردو، هلو، گلابي، آلبالو و … درختان اصلي باغ دماوند هستند. گرچه گیاهان مختلف به دلایلی مثل زیبایی، سایهاندازی، عطر و بوی خوش، و یا به شکلی معمارانه مثلاً برای تعریف کریدور دید یا به عنوان بادشکن، در باغ ایرانی مورد استفاده قرارمیگیرند، اما حجم سبز اصلی باغ را درختان مثمر تشکیل میدهند.
